Parowniki

      Parownikiem nazywa się zespół kotła, w którym następuje dogrzanie wody do temperatury wrzenia i jej odparowanie. W kotłach starszych typów często sam kocioł jest parownikiem. W nowoczesnych kotłach wodnorurkowych parownik składa się z walczaka, komór i rur. Walczak i komory s± tu poza stref± spalin. Powierzchnie ogrzewaln± stanowi± tylko rury (opłomki), ułożone na ¶cianach komory paleniskowej jako ekrany. Walczak jest podłużnym zbiornikiem, który służy do rozdziału mieszaniny parowo-wodnej, wytworzonej w ekranach. Walczaki wykonuje się ze stalowych blach albo płyt zwiniętych lub wytłoczonych i pospawanych. Opłomki s± w walczaku rozwalcowane lub przyspawane do króćców. Długo¶ć walczaka ograniczaj± gabaryty kotła; ¶rednica wynosi zwykle od 0,8 - 2 m.

Układ cyklonów w przekroju poprzecznym walczaka

Konstrukcja walczaka i urz±dzenia wewn±trzwalczakowe powinny ułatwiać uzyskanie prawidłowego obiegu wody, pozbawiać parę wilgoci i zmniejszyć zawarto¶ć soli (np. stosuj±c płukanie pary wod± zasilaj±c±). W małych kotłach s± to urz±dzenia proste, jak koryta zasilaj±ce, rury osuszaj±ce, sita; w wielkich służ± do tego celu cyklony, żaluzje W nowoczesnych rozwi±zaniach stosuje się ekrany membranowe (szczelne) najczę¶ciej przez spawanie rur.